Uważam, że nie warto. Od razu przyszedł mi na myśl cytat Marilyn Monroe: "Ka­riera to piękna rzecz, ale nie możesz się do niej przy­tulić w zimną noc." To wyjaśnia wszystko. Bogactwo i show biznes dają radość i spełnienie, ale tylko na krótką chwilę. Nie ma tam prawdziwych wartości jak miłość, przyjaźń, szczerość, bezinteresowność itp. Co z tego, że można sobie pozwolić na wszystko, skoro jesteś sam i nie możesz dzielić tej radości z kimś naprawdę otwartym oraz uczciwym? Kiedy jest się na szczycie, wokół jest wiele ludzi. Jeśli z niego spadasz, najczęściej nie zostanie już nikt. Trzeba zachować właściwe proporcje. Czasem to, co miało być środkiem do celu, staje się celem samym w sobie i w tym momencie nie służy już rozwojowi. Wręcz przeciwnie – zaczyna nas ograniczać. Pieniądze i rzeczy, dzięki którym mieliśmy żyć z większym rozmachem, stają się nadrzędną wartością w życiu, my zaś podporządkowujemy inne plany zarabianiu i posiadaniu. Jeśli nie przekroczy się tej granicy, wszystko dobrze się ułoży...

Uważam, że nie warto. Od razu przyszedł mi na myśl cytat Marilyn Monroe: "Ka­riera to piękna rzecz, ale nie możesz się do niej przy­tulić w zimną noc." To wyjaśnia wszystko. Bogactwo i show biznes dają radość i spełnienie, ale tylko na krótką chwilę. Nie ma tam prawdziwych wartości jak miłość, przyjaźń, szczerość, bezinteresowność itp. Co z tego, że można sobie pozwolić na...

Osobiście, wolę święty spokój. W najmniejszym stopniu nie pociąga mnie ani sława ani bogactwo, bo zdaję sobie sprawę, że nie dają one szczęścia, a kłopoty przyciągają i to spore.

Osobiście, wolę święty spokój. W najmniejszym stopniu nie pociąga mnie ani sława ani bogactwo, bo zdaję sobie sprawę, że nie dają one szczęścia, a kłopoty przyciągają i to spore.

Odpowiedź nie jest prosta. Każdy bowiem ma inny temperament i inne potrzeby - jednej sobie wystarcza skromne, proste życie bez wzlotów i upadków, za to z poczuciem bezpieczeństwa. Inna więdnie bez adrenaliny. Rzecz w tym, że życie to i tak wielka niewiadoma. Można ryzykować podążając za pragnieniami i szybko przegrać. Można wygrać. Można czekać i doczekać się bardziej sprzyjających okoliczności. Lub się nie doczekać i mieć poczucie zmarnowanego życia. Rzecz w tym, żeby zachować szczerość wobec siebie i nie tylko nie poświęcać siebie w imię czegoś, co narzuca nam świat. Z mojej perspektywy nie warto jednak rzucać się w głęboką nieznaną wodę bez żadnej opcji odwrotu, a już na pewno nie warto tego robić tylko po to, by czasowo "pławić się w luksusach", bo choć zapewne przynosi to wiele przyjemności, to niekoniecznie daje poczucie sensu.
Ale zapewne samo ryzyko i związane z nim emocje i wyzwania oraz możliwość wyrażania siebie w pełni dla niektórych osób są wystarczającą nagrodą, by próbować i pogodzić się z ewentualną porażką.

Odpowiedź nie jest prosta. Każdy bowiem ma inny temperament i inne potrzeby - jednej sobie wystarcza skromne, proste życie bez wzlotów i upadków, za to z poczuciem bezpieczeństwa. Inna więdnie bez adrenaliny. Rzecz w tym, że życie to i tak wielka niewiadoma. Można ryzykować podążając za pragnieniami i szybko przegrać. Można wygrać. Można czekać i doczekać się bardziej...

"Grzeczne dziewczynki idą do nieba, niegrzeczne idą tam gdzie chcą"
Marta Hari z pewnością do grzecznych nie należała.
Była niezależną, pewną siebie niemoralną i wyrachowaną femme fatale.
Gryzie się to trochę, że prostytutka może być symbolem kobiecej siły i odwagi, ale to już kwestia zasad... albo ich braku.
Zapłaciła za to wszystko najwyższą cenę, ale był to jej świadomy wybór.

Czy było warto?? Szkoda, że sama nie może odpowiedzieć.
Według mnie jednak nie warto pławić się w przemijającej sławie i chwilowym bogactwie przekładając tym samym jakość życia nad jego długość. To zwyczajnie nieetyczne.
Oby jak najmniej takich ludzi.

"Grzeczne dziewczynki idą do nieba, niegrzeczne idą tam gdzie chcą"
Marta Hari z pewnością do grzecznych nie należała.
Była niezależną, pewną siebie niemoralną i wyrachowaną femme fatale.
Gryzie się to trochę, że prostytutka może być symbolem kobiecej siły i odwagi, ale to już kwestia zasad... albo ich braku.
Zapłaciła za to wszystko najwyższą cenę, ale był to jej...

Czy było warto? To pytanie zadałem jej w dzień przed egzekucją. Spojrzała na mnie ogromnymi oczyma i uśmiechnęła się lekko.

-Mój drogi, a czy warto uciekać przed samym sobą?
-Dało to pani szczęście?
-Nie większe i nie mniejsze od szczęścia potulnej gospodyni domowej, czy recepcjonistki. Nie o szczęście toczy się gra. Szczęście nie ma z tym nic wspólnego. Czasem więcej podarujesz go sobie postępując wbrew własnym zasadom.
-Zatem dlaczego nie sprzeciwiła się pani samej sobie?
-A pan? Sprzeciwia się samemu sobie?
-Kiedy trzeba.
-Czy to daje szczęście?
-Daje mi poczucie, że postępuję właściwie.
-Uważa Pan wyrzeczenie się siebie za właściwe?
-Uważam... że zachowanie Pani świadczy o pewnej beztrosce. Czasem wręcz o szaleństwie właściwym mężczyznom.
-Ach! Zatem to mężczyznom przypisuje pan pasję i namiętności i chęć przygody?
-Nie chciałbym urazić pani... tylko zrozumieć. Sława, bogactwo... i ta smutna cela...
-Niech Pan nie martwi się o mnie.
Nadal uśmiechała się, choć oczy miała smutne.
Następnego dnia odbyła się egzekucja. Z dwunastu żołnierzy, jedenastu celowo chybiło. Nadal nie wiedziałem, co sądzić o tej dziwnej kobiecie. Czy chodziło jej wyłącznie o sławę i bogactwo? Czy rzeczywiście nie umiała oprzeć się samej sobie? Cóż... nawet na własnej ścieżce bardzo łatwo się zgubić.

Czy było warto? To pytanie zadałem jej w dzień przed egzekucją. Spojrzała na mnie ogromnymi oczyma i uśmiechnęła się lekko.

-Mój drogi, a czy warto uciekać przed samym sobą?
-Dało to pani szczęście?
-Nie większe i nie mniejsze od szczęścia potulnej gospodyni domowej, czy recepcjonistki. Nie o szczęście toczy się gra. Szczęście nie ma z tym nic wspólnego. Czasem więcej...

Marzenia o bogactwie, chęć zysku, posiadania wysokiego statusu materialnego od zawsze była powodem do wybuchu wojen, do popełniania przestępstw i okrutnych zbrodni.
Tak było zawsze, tak jest i niestety będzie.
Mówi się, że pieniądze szczęścia nie dają, a jednak jeśli ich nie mamy, nie jesteśmy w stanie funkcjonować.
Każdy dąży do posiadania, do gromadzenia. Rodziny decydują się na rozłąkę, wyjazd jednego z małżonków za pracą, poświęcają coś za cenę wygodnego życia.
Ale czy to godne pogardy poświęcenie? W dzisiejszym świecie ubóstwo jest tak dojmujące i straszne, że każdy człowiek na świecie próbuje zrobić wszystko by przeżyć.
Dlatego wiem, że są ludzie, którzy bez zastanowienia odpowiedzą na to pytanie że warto.
A ja powiem zależy w jakich okolicznościach.

Marzenia o bogactwie, chęć zysku, posiadania wysokiego statusu materialnego od zawsze była powodem do wybuchu wojen, do popełniania przestępstw i okrutnych zbrodni.
Tak było zawsze, tak jest i niestety będzie.
Mówi się, że pieniądze szczęścia nie dają, a jednak jeśli ich nie mamy, nie jesteśmy w stanie funkcjonować.
Każdy dąży do posiadania, do gromadzenia. Rodziny...

Myślę, że za bogactwo i sławę nie warto poświęcać życia. Te dwa czynniki można osiągnąć w dzisiejszych czasach dość łatwo, a życie ma się jedno, dlatego nie warto go ryzykować dla powyższych wartości. Ponadto, sława oraz bogactwo mogą zostać utracone równie łatwo, co zdobyte, a potem historia może się powtórzyć, natomiast życie ma się tylko jedno i jeśli je sprzeniewierzymy, to druga szansa nie nadejdzie.

Myślę, że za bogactwo i sławę nie warto poświęcać życia. Te dwa czynniki można osiągnąć w dzisiejszych czasach dość łatwo, a życie ma się jedno, dlatego nie warto go ryzykować dla powyższych wartości. Ponadto, sława oraz bogactwo mogą zostać utracone równie łatwo, co zdobyte, a potem historia może się powtórzyć, natomiast życie ma się tylko jedno i jeśli je...

Moim zdaniem dla bogactwa i pławienia się w blichtrze sławy nie warto poświęcać życia. Kasa i ilość znajomych na Facebooku to nie są najważniejsze rzeczy. Ważniejsza jest rodzina, miłość, przyjaźń, poczucie bezpieczeństwa. Poza tym pieniądze szczęścia nie dają, nie kupimy za nie miłości, prawdziwej przyjaźni czy zdrowia, nawet najbogatsi i celebryci chorują. Lepiej w życiu stawiać na coś trwalszego i pewniejszego. Wszystko na tym świecie przemija również pieniądze i sława. Raz są, raz ich nie ma.

Moim zdaniem dla bogactwa i pławienia się w blichtrze sławy nie warto poświęcać życia. Kasa i ilość znajomych na Facebooku to nie są najważniejsze rzeczy. Ważniejsza jest rodzina, miłość, przyjaźń, poczucie bezpieczeństwa. Poza tym pieniądze szczęścia nie dają, nie kupimy za nie miłości, prawdziwej przyjaźni czy zdrowia, nawet najbogatsi i celebryci chorują. Lepiej w życiu...

"Czy cena jaką zapłaciła najsłynniejsza kobieta-szpieg była warta jej podążania za pragnieniami? Czy za bogactwo i pławienie się w blichtrze sławy warto poświęcić życie?"
Według mnie to dwa pytania, które trzeba potraktować odrębnie, gdyż dotyczą one zupełnie innych obszarów.
Czy warto poświęcić życie, podążając za pragnieniami? W tym przypadku wiele osób - w tym ja - odpowie, że warto. Bo to realizacja marzeń sprawia, że jesteśmy szcześliwi, żyjemy pełnią życia, czujemy, że wszystko wokół ma sens. Podażając za pragnieniami jesteśmy sobą i staramy się wykorzystać dane nam szanse.
A czy warto poświęcić życie dla sławy? Według mnie - nie warto. Ale to tylko moje odczucia. Bo sława nie odzwierciedla moich pragnień, marzeń, potrzeb.
Jednak co w sytuacji, gdy dla kogoś oba pytania oznaczają to samo? To wówczas jego wybór i tylko jego odpowiedź się liczy. To jego życie i jego szczęście.
Nie oceniajmy.

"Czy cena jaką zapłaciła najsłynniejsza kobieta-szpieg była warta jej podążania za pragnieniami? Czy za bogactwo i pławienie się w blichtrze sławy warto poświęcić życie?"
Według mnie to dwa pytania, które trzeba potraktować odrębnie, gdyż dotyczą one zupełnie innych obszarów.
Czy warto poświęcić życie, podążając za pragnieniami? W tym przypadku wiele osób - w tym ja -...

Za bogactwo i sławę nie można poświęcać życie. Bogactwa do grobu nikt nie zabierze a sława może obrócić się w koszmar i też również przemija. Ludzie o kimś mówią po czym o nim zapominają. Warto żyć dla rodziny, namiętności (np. pasje) i pod koniec życia powiedzieć sobie "żyłem tak jak żyć powinienem i niczego nie żałuję". Warto spełniać się. Chociaż spełnienie dla każdego znaczy coś innego to poświęcanie największej wartości- życia jest największą, nieodwracalną głupotą.

Za bogactwo i sławę nie można poświęcać życie. Bogactwa do grobu nikt nie zabierze a sława może obrócić się w koszmar i też również przemija. Ludzie o kimś mówią po czym o nim zapominają. Warto żyć dla rodziny, namiętności (np. pasje) i pod koniec życia powiedzieć sobie "żyłem tak jak żyć powinienem i niczego nie żałuję". Warto spełniać się. Chociaż spełnienie dla każdego...